آن روزهایی که بهانه‌گیر می‌شدم و طلبکار از زندگی، آن روزهایی که در دنیای مجازی کمرنگ می‌شدم و به قول دوستان وجدان کاری‌ام بیدار می‌شد، آن روزهایی که دخترک بهانه‌ی نبودن مرا می‌گرفت، آن روزهایی که برای دیدار و ارتباط با دوستانم وقت نمی‌گذاشتم و آنها باز هم بهترین دوستان من ماندند، آن روزهایی که شازده، نبودنم را تاب می‌آورد و یا تا دیروقت کنارم می‌نشست و نسبت به کارم کنجکاوی نشان می‌داد، آن روزهایی که در برقراری حداقل ارتباط کامنتی با دوستان مجازی هم فرصت نداشتم، آن روزهایی که آقای خانه صبوری می‌کرد برای کج‌خلقی‌هایم، آن روزهایی که فرصت نداشتم محبت شما را پاسخ بدهم، همه‌ی آن روزها و همه‌ی آن خستگی‌ها امروز با موفقیت سازمان ما و دریافت جایزه ملی کیفیت در سطح اشتهار یک ستاره جبران شد. برایم مهم نیست اگر تقدیر یا پاداشی در کار نباشد. یا حتی اگر زحمات گروه کاری‌مان نادیده گرفته شود. این خانه بزرگ و خانواده چند میلیونی برایم قابل ترحم است. آرامشی که از احساس رضایت درونی‌ام حاصل می‌شود با هیچ مبلغی قابل خریدن نیست...

بابت صبوری همه دوستانم سپاسگزارم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: